Alles blijft. Alles gaat voorbij. Alles blijft voorbijgaan. Aldus Jules Deelder.
Er is niets nieuws onder de zon, alles is al eens eerder zo gebeurd, alles is zoals het altijd is geweest.
Aldus bijbelfilosoof Prediker.
Samengevat: waar maak je je druk over, klein mensenkind? Woorden die mij kunnen troosten. En die heb ik best nodig in deze tijd.
Betekent dat dan ook dat je maar je eigen zin doet? Je eigen afwegingen maakt, en je daarbij niet zoveel gelegen laat liggen aan het algemene belang?
Aan het belang van anderen?
Het wordt steeds duidelijker dat Nederlanders moeite hebben met het naleven van regels. Meer dan de bewoners van de landen om ons heen. Een onderzoek wees dat uit. Natuurlijk zijn daar historische redenen voor te vinden. Natuurlijk is het zo dat onze ‘kritische houding’ ons ook veel goede dingen heeft gebracht. Maar in crisistijd is het lastig als de neuzen maar moeilijk één kant op gaan. Want ja, welke kant is de juiste?
Het zijn misschien te grote woorden, en wellicht te ongenuanceerd, maar ik vind dat de situatie van nu ons laat zien wat het individualisme en liberalisme (vrijheid en eigen verantwoordelijkheid) met ons doen in tijden van crisis.
Namelijk dat we slecht in staat lijken te zijn om dingen te doen of te laten in het algemene belang. We proberen voor onszelf te beredeneren waarom wij nog wél naar dat concert, die verjaardag of die bijeenkomst kunnen. We relativeren het feit dat we toch nog voor uitjes of andere plezierige dingen op reis gaan, ook al is dat in eigen land. Wat dat voor een ander zou kunnen betekenen, komt vaak niet in ons op.
Ik merk het aan mezelf; dat het makkelijk is om te beargumenteren ‘waarom ik wel iets zou mogen doen’. En dat het moeilijker wordt als je daarbij de belangen van anderen betrekt.
Want ja, ik had ook zo graag dat weekje met vakantie gewild….
Verdrietig word ik van de beelden van mensen die de maatregelen bewust niet naleven, die schreeuwen dat hun rechten worden aangetast. Voelen we niet meer dat we van elkaar afhankelijk zijn? Dat het collectieve welzijn ook ons individuele welzijn is?
Bij het programma Beste Zangers hoorde ik iemand zingen: ‘ik zie u graag’ – ondanks de lafheid, zwakte, tegendraadsheid. En ik dacht: laten we óók dat blijven benoemen: dat we van elkaar houden, ook in onze zwakte en verwarring. In het vertrouwen dat het collectieve bewustzijn daarmee wordt gevoed!
Lief mens, er is echt niets nieuws onder de zon: je bent niet alleen….
Hartelijke groet, Helene Westerik 