De tas stond fier rechtop op een elektriciteitskast in een doodgewone straat. Een aktetas, bruin. Met een briefje erop: ‘gratis’.
Het was om een uur of tien in de avond dat ik hem zag staan, en op mijn wandeling de volgende dag was hij weg. Zou degene die hem daar had neergezet gezien hebben wie hem meegenomen had? Wat zou degene die hem meegenomen had ermee doen?
Een tweede leven voor deze tas. Mooie gedachte. Niet meer nodig bij de één, welkom bij de ander.
Veel mensen hebben in de afgelopen maanden hun huizen, kasten, schuren en garages opgeruimd, zo las ik ergens.
De kringloopwinkels kunnen de spullen bijna niet verwerken, en worden dus steeds kieskeuriger. Als ik iets nodig heb, kijk ik altijd eerst op marktplaats. Heel vaak slaag ik daar; voor spullen van goede kwaliteit, die normaal gesproken duur zijn. Waarom ik dat doe? Zeker uit kostenoogpunt, maar ook vanuit de duurzaamheidsgedachte dat goede spullen nog een tweede, of derde leven kunnen hebben.
Daar mijmerde ik eens over door; die gedachte over een tweede of zelfs een derde leven. En ik trok hem door naar mensen. Kunnen die ook meerdere levens hebben? Er zijn mensen die dat geloven; dat je (ziel) na het sterven een ander leven gaat leven; of dat nu hier op aarde is (reïncarnatie) of ‘elders’.
Je kunt de vraag naar een tweede of derde leven ook beantwoorden vanuit een andere hoek: dat je leven meerdere fases kent, en dat je in elke fase op een andere manier van betekenis kunt zijn. Of op een andere manier betekenis kunt geven aan je leven.
Soms gaat dat vanzelf; soms niet en blijf je steken in vasthouden aan wat niet meer kan. Zie je dat tweede of derde leven niet. En is het nodig dat je jezelf bij wijze van spreken op een elektriciteits-kast zet met een briefje erop: ‘wat kan ik voor jou betekenen – gratis’?
Want hoe het ook is, iets voor een ander kunnen betekenen, kan altijd – dat is mijn overtuiging. Niet alleen vanuit mijzelf, maar juist vanwege mijn ervaring met alles wat mensen voor mij betekenen. De een maakt sokken, een sjaal of een boekenlegger, de ander bakt een taart of maakt soep, weer ander schrijft een kaart, en nog een ander deelt de titel van een boek. Om zo te laten weten dat je op die manier aan elkaar denkt – bij elkaar aanwezig wilt zijn.
En daar gaat het om: bij de ander zijn.
Dat gaat dieper dan iets voor elkaar doen. Bij de ander zijn vergt aandacht voor de behoefte van de ander. Meelopen, niet teveel doen, maar stil zijn én luisteren.
Voor mij is dat een manier van leven in het hier en nu, maar wel gebaseerd op die oude woorden: ‘heb God lief en je naaste als jezelf’.
Niet altijd makkelijk, hoor! Maar wel het proberen waard. Voor al die levens!
Hartelijke groet, Helene Westerik