vrijheidsstrijder
voor de Opstanding
behoef ik geen bewijs
ik zie haar in je ogen –
onverwoestbaar is je geest
je geest
die prikkeldraad en marteling trotseerde
en in de golven van geweld
niet machteloos ten onder ging
monddood schoot een kogel jou
maar je ogen blijven woorden spreken
elke letter een symbool
VRIJHEID
oerbeginsel van het leven
taal die niet verstommen zal zolang
de mens écht Mens zal wezen
voor de Opstanding
behoef ik geen bewijs
ik lees haar in je ogen –
Oeke Kruythof
Pasen is de kern van het christelijk geloven.
Het paasverhaal vertelt dat vrouwen ’s morgens vroeg bij het graf van Jezus kwamen. De steen was weggerold en het graf bleek leeg. In drie van de vier versies van het verhaal verschijnt Jezus vervolgens in een gedaante aan de vrouwen en aan zijn volgelingen. In die andere versie worden de leerlingen opgeroepen ergens heen te gaan waar zij Jezus zullen zien.
Het zijn geloofsverhalen. Geloven is níet: met je verstand op nul beweren dat dingen gebeuren die onmogelijk zijn. Geloven is een manier van kijken, verbanden leggen, zin proberen te geven aan wat er gebeurt. Geloven is met je volle verstand, maar óók met je hart, gevoel en intuïtie met de vragen van het leven bezig zijn. Geloven is zíen. Niet met ogen die meten, maar met ogen dóórzien en herkennen.
In de ontwikkeling van het geloof van de leerlingen van Jezus is er een triest dieptepunt: de mens waarin zij geloofden als iemand die werkelijk nieuw leven en nieuwe kansen bracht, werd aan het kruis vernietigd. Weg toekomst. Alles was verloren.
Maar dit dieptepunt verandert in een hoogtepunt wanneer zij verder kijken dan het trieste feit van zijn dood. Jezus werd begraven, maar ligt daar niet opgeborgen. Ze kunnen hem nog steeds zien. Zijn leven is vernietigd, maar niet weg. Dat hij gedood is, betekent niet dat hij geen betekenis meer heeft.
Het geloof in het moment van de Opstanding is cruciaal in het geloof van de volgelingen van Jezus. Hij hielp tijdens zijn leven velen om op te staan en dat stopt niet na zijn dood aan het kruis.
Geloven is zíen. Niet met ogen die meten, maar met ogen dóórzien en herkennen. ‘Opstanding’ heeft met ons bestaan te maken.
Dat zien we terug in het gedicht van Oeke Kruythof: je kan Opstanding zien in de ogen van een politieke gevangene die gemarteld is, maar niet gebroken. Je kan Opstanding zien in de ogen van een vluchteling die vreesde voor zijn leven, maar zoekt naar nieuwe kansen. Je kan Opstanding zien in de ogen van iemand die uit een dal van een levenscrisis weet op te staan. Je kan Opstanding zien in de ogen van iemand die erg ziek is, maar die met zijn of haar ziek zijn het leven doorleeft.
Nee, voor de Opstanding
behoef ik geen bewijs
ik lees haar in je ogen –
ds. Menso Rappoldt 