Misschien, heel misschien komt onderstaande jou bekend voor
rond zes uur in de ochtend word je wakker
doet de gordijnen open en
de eerste zonnestralen verwelkomen jou
een mooi geschenk van de dag en dan
een rondgang door de tuin
de stilte, de zuivere lucht diep inademen
het geluid van koerende duiven, een koekoek in de verte
mooier ontvangst kan ik me niet voorstellen
maar dan…..
een blik op mijn moestuin en het grasveld
pas opgekomen boontjes zijn hun koppies kwijt
een courgette die ik zorgvuldig had ingepakt met schapenwol
wordt door drie naaktslakken aangevallen
overal slakken die hun schuilplaats opzoeken
veel slakken kan ik nog rapen en deporteren
in de hoop dat ze de weg naar mijn moestuin niet terugvinden
en dan denk ik
wat ben ik aan het doen
ik mag wonen in een huis waarin ik me thuis voel
een tuin om in mijn levensbehoeften te voorzien
een prachtige omgeving om in te wonen
maar toch
droom ik regelmatig van een woon/leefomgeving
waarin ik mij samen met anderen
onder het genot van een kopje koffie
kan verwonderen over al die slakken
samen mag zoeken naar een oplossing
een gemeenschap waarin het vanzelfsprekend is dat je naar elkaar omkijkt
er voor elkaar wilt zijn.
Onlangs verscheen het boek
“Alledaags Utopia”
van Kirsten R. Ghodsee met de ondertiteling
Wat tweeduizend jaar experimenteren ons kan leren
over het goede leven.
Eeuwen voor Christus vormden vrouwen en mannen
al gemeenschappen waarin werk en bezit eerlijk werden verdeeld
waarin het voor iedereen goed leven was.
“Alle goede dingen beginnen met een droom.
Om daarna stappen te zetten.
Om te doen”
zo lees ik nog eens in ons Kerkkrantje van januari 2022
Een goede richting?
Lubbie Luning 
