Misschien kent u het Tv-programma Binnenstebuiten; een programma over huizen, tuinen en voedsel. Over plekken waar mensen wonen dus, waarmee ze zich voeden, en waar ze buiten kunnen zijn. Ik kijk er af en toe naar, voor de ontspanning. De verhalen van mensen vind ik mooi, maar ook de aandacht voor duurzaamheid en de zorg voor de natuur.
Binnenstebuiten – een mooi woord. 
Lang waren we binnen, door corona en de winter. Langzaam kunnen we weer wat meer naar buiten. Ik vind het ook een mooi woord als het gaat om Pasen. Van oudsher die veertig dagen van stilte en soberheid, die midden in de winter beginnen en eindigen als de lente aan de deuren klopt. Als we weer naar buiten gaan. Weet u het nog; dat lied: ‘kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de wielewaal’!
Sommigen van ons zijn letterlijk al heel lang binnenshuis. Maar het kan ook figuurlijk; ‘binnenshuis zijn’. Als je je teruggetrokken hebt in je schulp.
Omdat er geen verbinding meer is met de wereld om je heen. Omdat je teveel aan je eigen zorgen of verdriet hebt. Of omdat je ergens bang voor bent. Wat kan het dan moeilijk zijn om weer naar buiten te gaan. Om je hart te luchten; om je te openen voor andere gedachten.
Soms hebben we ook ons gevoel opgesloten, diep van binnen. Gevoel voor onszelf, maar ook voor elkaar.
De afgelopen weken in de aanloop naar de verkiezingen is er gegooid met woorden als bagger. Niet alleen vanwege politieke standpunten, maar ook vanwege iemands gender.
Wat ik nu zo graag had gezien is dit: ‘alle politici op één foto – naast en om elkaar heen, met één boodschap: niemand van ons is meer of minder, om welke reden dan ook’. Ik heb het helaas niet gezien.
Hoe staat het met ons gevoel voor een ander als medemens, ook als deze andere standpunten heeft?
Hoe staat het met onze verontwaardiging als er met woorden als bagger wordt gegooid?
Velen van ons hebben geleerd: ‘schelden doet geen pijn’, maar dat is volgens mij niet waar. Woorden hebben wel degelijk kracht en invloed, positief en negatief.
Je mag zeggen wat je wilt, ja zeker, maar er is een grens als je iemand om diens identiteit schaadt.
Als je iemand daardoor van buiten naar binnen duwt.
Ik denk dat het makkelijker wordt om van binnen naar buiten te gaan, om uit je schulp te komen, als er mensen met je mee de drempel over gaan.
Pasen 2021 staat voor mij in dat teken: van binnen naar buiten gaan, en elkaar daarbij helpen.
Met een hartelijke groet, Helene Westerik 