Ze schrijven dat er gewonde kinderen uit de Gazastrook gehaald gaan worden. Unicef laat weten dat er al meer dan 4.000 kinderen gedood zijn, en ruim 6.800 gewond. In Jemen zijn sinds het uitbreken van de oorlog in 2015 ruim 11.000 kinderen gedood. In Afghanistan en Iran worden miljoenen meisjes van hun rechten beroofd.
Ze schrijven over kerst, en dat je je inkopen niet moet uitstellen en nú die korting moet pakken.
Ik schreef op een briefje dat ik mijn kerststalletje van zolder moet halen.
Om op verschillende plekken een samenzijn te creëren rondom dat vertrouwde tafereel. Wie ben jij in dat plaatje? De herder, de vader, moeder, een van de dieren of het kind?
Ooit zei iemand in zo’n bijeenkomst:
‘ik ben het allemaal.’ In zijn werkzame leven had hij een functie met gezag bekleed bij de marine. In zijn leven met dementie vielen de grenzen weg.
‘Ik ben het allemaal’ zou je kunnen duiden als een uiting van gezag en macht. Je kunt het ook duiden als een universele waarheid: als onderdeel van het grote geheel ben ik van alles iets, en zijn er geen grenzen meer.
Zo vatte ik het op, wat hij zei, die
man aan tafel bij een kerststalletje.
Want hij straalde het uit.
Het ontroerde mij.
Een paar weken geleden zag ik op TV beelden uit de Gazastrook; een vader met aan zijn hand een meisje.
Haar ene oog leek verwoest.
Met het andere keek ze recht in de camera. Ik huilde.
Er zijn al vele momenten geweest waarop ik even aan haar dacht.
Hoe zou het met haar en haar oog zijn? Leeft ze nog? Kan ze nog zien?
Afbeelding van Maria Saunders via Pixabay
Het raakt me allemaal zo.
Het leed, het geweld en de wraak.
Toch verlamt het me niet. Integendeel. Het doet me meer dan ooit de noodzaak voelen van die andere realiteit.
Om mijzelf steeds maar weer te ontdoen van negativiteit in mijn gedachten en mijn hart. Om me niet te laten leiden door retoriek, van wie of wat dan ook. Om bij alles de vraag te stellen: ‘wat wil de onvoorwaardelijke Liefde van mij’?
Er is geen bestraffende God, die onheil over mensen uitstort. Er is geen dreigende God, die jou en de aarde zal vernietigen als je niet doet wat hij zegt. Het is ook niet zo dat die God er wél zou zijn op al die plekken waar oorlog woedt.
Wat wil de onvoorwaardelijke Liefde van mij? Dat ik met de volle overtuiging uitspreek en uitstraal dat leven vanuit Liefde iets verandert. In mijzelf, in een ander. Dat is niet alleen de boodschap en opdracht van Kerst, maar van alle dagen van mijn leven. Zullen we proberen dat samen te blijven doen?
Mooie decemberdagen
en een hartelijke groet,
Helene Westerik